Jeśli miałabym wracać do Stanów,

a wrócę :),

to tylko do… Californii! <3

Twoja podróż na drugie wybrzeże Stanów Zjednoczonych

zaczyna się niezwykle ciekawie.

Blisko 1,5h siedzisz w samolocie,

oczekując w kolejce maszyn na wolny pas startowy.

W ogóle to jak nigdy nie boisz się latać

to tym razem masz okropne wewnętrzne przeczucie,

że COŚ SIĘ STANIE.

Miejsce jak zwykle przy oknie,

obok Ciebie siedzi przeurocza afroamerykańska 4-letnia dziewczynka,

bawiąca się swoimi Pony kucykami.

To właśnie ona, swoim językowym akcentem, wprowadza Cię w klimat docelowej destynacji,

a jednocześnie swoim ciepłym uśmiechem uspokaja.

West Coast.

California.

To właśnie tam lecimy.

.

.

.

Lot całkiem długi,

ale!

przeżyłeś,

nic się nie stało,

a lądowanie nad oświetlonym nocą Los Angeles,

wynagradza Ci cały stres.

Ha, lotnisko.

I tu zaczyna się poezja chaosu.

Nie wiadomo gdzie iść,

w którą stronę,

kogo zapytać,

jaki autobus łapać,

a nawet jak już wiesz jaki to nie wiesz skąd.

Tłum. Gwar.

Jeden wielki “traffic jam“.

Uber totalnie nie działa.

Zwykła taksówka w ch** droga,

tzn. no, miliony monet.

Godzina 24:00,

metro zaraz przestanie działać,

a wy musicie przedostać się na drugi koniec miasta.

Wielkim cudem udaje się w końcu “wymachać” autobus

i zdążyć na ostatnie metro.

Dobrze, że Monika ogarnia jeszcze rzeczywistość,

bo Ty jesteś tak zmęczony, że zasypiasz w metrze.

Wysiadacie.

Wychodzisz.

I… no wow!

Hollywood Blv!

Co prawda jest 2:00, na ulicach totalne pustki, ale jest nieźle!

Idziesz do sklepiku zakupić `coś`,

uprzejmy Pan informuje Cię,

żeby mega pilnować hajsu, bo kradną tu non stop.

Już nastrój pozytywny na LA! 😛

Po chwili odnajdywania się w przestrzeni i postoju z mapą,

ogarniacie, że tak właściwie to stoicie naprzeciwko swojego hostelu.

Hollywood Samesun Hostel –

swoją drogą, polecam każdemu!

Po stromych schodach, na górę,

wytachujecie walizy.

Check-in, znowu miliony monet za pare nocy,

ale.. w tym wypadku warto!

Okno, dosłownie z Twojego łóżka,

wychodzi na Dolby Digital Theatre!

Tak, tak, to tam ten czerwony dywan, Oskary i te sprawy.

Ach,

no i całą noc gra Ci do ucha z sąsiedniego sklepu,

angielska wersja “Mam tę moc“.

Btw. Amerykanie mają hopsia na punkcie:

1. Minionków

2. Frozen (“Kraina Lodu”)

Pobudka rano i w drogę!

Jak to Polaki cebulaki,

na busa 1$ nie wydasz to popylasz na nogach pod sam Hollywood Sign! 😀

I warto nie wydać tego dolara,

bo co zobaczysz to Twoje <3

Mijasz posesje sław światowego kina,

hacjendy bogaczy,

cudowną naturę,

narkotyzujesz się zapachami,

odurzasz kolorystyką.

Taka:

“mała Chorwacja”.

Serio.

Oczywiście nie bylibyście sobą,

gdybyście trafili tam gdzie chcieliście.

Ale oczywiście, nie byłbyś Wisłą,

gdybyś przy tym nie wyszedł na lepsze! 😀

Ha, znaleźć się idealnie pod znakiem Hollywood!

Podziwiać widok na całe LA!

No, nieziemskie!

Dzień kolejny.

Tym razem busa trzeba opłacić,

bo trip do Santa Monica się szykuje.

Santa Monica i Venice Beach,

czyli plaże, gdzie sławetny “Słoneczny Patrol” był kręcony,

gdzie góry wchodzą do Oceanu,

gdzie surferzy mają swój raj,

gdzie Ty się zakochujesz w każdym ziarenku piasku.

I “deptak” w stronę Venice Beach.

Ja pierdzielę,

tu nie jest tak jak sobie wyobrażałeś!

Tu jest 1000x lepiej!

W końcu Stany nie zawodzą!

W końcu jest perfekcyjnie w każdym calu.

Jeśli zostać to tylko tu.

Trochę pizga wiatrem od Oceanu,

ale za to te wysokie fale,

ciepła woda,

rowerzyści,

skejci,

biegacze,

street workout`owcy,

rodziny z dzieciakami,

chill na plaży,

knajpki

 i przede wszystkim –

specyficzne PALMY!

Jej. Klimat 100 pro!

I kalifornijski zachód słońca…

Ej, kurna,

to jest naprawdę piękne.

Pizga jeszcze bardziej,

aż Cię trzepie z zimna,

ale i tak stoisz na plaży jak wmurowany słup

(no, dobra, słupa nie da się wmurować w piasek,

“chyba” – są tu jacyś budowlańcy i rozwieją moje wątpliwości? :D)

i podziwiasz #californian #sunset.

Na koniec dnia Kalifornia znowu objawia się w swoim lekkim chaosie-nieogarze,

bo autobus nie przyjeżdża od pół godziny,

inne się nie zatrzymują

i już myślisz, że tu zostaniesz.

Nawet nie miałbyś nic przeciwko temu,

TYLKO STRASZNIE PIZGA!

A, no i do tego jutro jedziesz do Vegas,

a “skoro już zapłaciłeś” to wypada tam wbić 🙂

Autobus w końcu przyjeżdża.

Ameryka nie byłaby sobą,

gdyby rozgorzała Pani nie pogroziła kierowcy skargą i oczywiście “podaniem do sądu“.

Szczęśliwy.

Zmarznięty.

Wsiadasz.

Jedziesz.

Już chcesz tu wrócić.